Intussen stel
me voor hoe het is om met haar in gesprek
te raken. Eerst over het weer en al snel over de dingen die ons echt
boeien.We blijken veel gemeen te hebben.
Heel veel.
De tiende verdieping.
Met haar natte jas botst ze tegen mijn schouder en ze stapt de lift
uit. "Sorry." Ze lacht wat ongemakkelijk.
"Geeft niet.
Het is beter zo," denk ik. Als de liftdeuren tussen ons dicht schuiven,
ben ik niet treurig.
We blijven altijd goede vrienden.
|