Op de rand van het bed ben ik als een volle stofzuigerzak. Tegenover het kassameisje ben ik meer een heliumballon. In de lift omhoog ben ik een wilg. Omlaag weer een bloesemboom. In de regen ben ik een worm.


Zulke momenten hebben niks te maken met vreugde, angst of liefde. Het gevoel dat ik besta, hier en nu, laat zich niet vatten in abstracties, maar herken ik in simpele dingen. Een papierprop heeft meer betekenis dan het woord 'introvert'.

Mijn hele leven voelt als een bezoek aan de rommelmarkt.

En dan flitst het door me heen: ik kan niet de enige zijn. Er zijn vast meer mensen die zich voelen als dingen. Kijkend naar de spullen in mijn huis vraag ik me af: wie zou zijn bestaan nu beleven als een taart, een teddybeer of een druif?

Plotseling raken de dingen bezield. De taart is bezet. Een enkeling heeft de aardappelzak ontdekt. De donkere wolkenlucht is overbevolkt. De kat van de buren, luierend in de vensterbank, bevat ieder die net thuis komt.

Iedereen voelt zich als iets en alles raakt bezield en het is me allemaal even veel te veel.

Dus ik kruip weer in de stofzuigerzak.
Die is van mij.
Dat ben ik.

Maarja.. Inmiddels zeggen de medisch wetenschappers dat alles op aarde ook een eigen microbioom heeft en ook een eigen circadiaans ritme. Daarmee wordt het  complex om iets te zijn wat je bent. Een volwassen mens bestaat uit ca. 2 tot 3 kilo micro organismen. Elk daarvan heeft een eigen wil, voorkeur en karakter. Wij zijn op een bepaalde manier ook een uitdrukking van hun unieke samenstelling. Ze sturen heel veel aan.. Wie van jou wil wat? Wat van jou doet iets? En waarom?           Honingbij Dat ben ik. En misselijk. Maar dat is niet dingachtig.wat voel je je niet? verbijsterd?ik voel me niet mag dat ook?ik voel me een sponsje of een propje misschien.

Ik moet nog even wennen aan al dat nieuwe inzicht.ja , kom gezellig tussen ons liggen wat een zak om je zelf met een stofzak te vergelijken