Hier volgt een dialoog van twee (vermoedelijk grijze) mannetjes in mijn hoofd:

Hoe gaat het?

Je bedoelt: "Hoe ging het?"

Wat bedoel je?

zeg: je bedoelt: "Hoe ging het voordat ik je alledaagse gedachten onderbrak en deze onnodige zelfanalyse op gang bracht?" Snap je dat dan niet? De meting beïvloedt het resultaat! Niemand lacht spontaan in een camera! Een film is spannend tot het moment dat iemand vraagt hoe spannend het is en waarom! Ieder gesprek stokt zodra je over de woordkeuze begint te neuzelen! Had me gewoon laten gaan. Nu moet ik je vraag eindeloos overdenken. Niet uit beleefdheid, maar omdat nu een reeks vragen op gang is gebracht zoals: "Waarheen gaat het? En waarom?"

Ahum...

Wat?

A-hum...

Wat?!

De wedervraag...

Zucht... En met jou?

Uitstekend!

Met mij gaat het goed. Hoe gaat het met u?maar ik zou het toch prettiger vinden als je het zou corrigerenbluh wat een lief beertje, doet ie nog iets leuks? kan ie een trukje?hoi hoest Dit zijn dingen die je moet absorberen. Om ze vervolgens weer te spuien als iemand aan je vraagt hoe het met je gaat op een moment dat je daar echt geen zin in hebt. Dit is gewoon een fantastische manier van vragen omzeilen en zorgen dat iemand nooit meer iets aan je durft te vragen. Niet dan?leuk, zo'n discussie over 1 zo'n klein vraagje, ik vraag me nu af hoelang jij er over doet om een simpel gesprekje te voeren: 'lekker weertje he?' 'je bedoelt het was heerlijk'' ''??'' ''ja, het was heerlijk tot dat jij het verpeste om me uit mijn heerlijke dag droom in het zonnetje te halen door de vraag: lekker weertje he?'' Oh, de horor.....