Goedemiddag, ik ben van de ontlastingdienst. U heeft niet gereageerd op uw ontlastingsaanslag en daarom kom ik uw broekhouding doornemen. Hebt u even tijd? Dan trekken we alles samen even door.

- Oh jee, is het al zo ver? Ja sorry. wist wel dat ik al een tijdje moest, maar het kwam er niet van. De zaak loopt niet zo vlot meer.

Ja dat hoor ik vaker. En dan denkt u: ik heb geen behoefte, dus dan hoeft het niet. Geen vuiltje aan de lucht. Maar zo werkt het niet. We moeten ons allemaal inspannen om een bijdrage te leveren.

- Ik heb niks te verbergen. De zaak staat stil. Kijk, er zit niks meer in de pot.

Hier zit een luchtje aan. Dit moet ik tot de bodem uitzoeken. Ontlastingontduiking nemen we heel serieus. Daar kunt u heel lang voor zitten. Beseft u dat, meneer? Hoe staat het met de balans?

- Er komt weinig binnen en er gaat amper iets uit. Ziet u wel?

En de doortrekposten?

- Daar maak ik amper gebruik van.

Vooruit. Deze keer laten we het bij een beritsing. Maar laat het niet ophopen!

En weg was ie, pot zij dank. Wat een uitperser zeg, met z'n neus in mijn zaakjes. Maar hij had geen flauw vermoeden van mijn dubbele broekhouding. Ha! Een mooie ontknoping.