De tram is laat.

- Wat u zegt is waar.

Wat?

- U heeft het bij het juiste einde.

Ja toch?

- Mijn antwoord is bevestigend.

Ja dus. Waarom zeg je niet gewoon ja?

- Omdat ik dat al eens gezegd heb.

Wat?

- Vandaag wil ik alleen nieuwe dingen zeggen, omdat het leven al voorspelbaar genoeg is. Wat u verwachtte had ik al eens gezegd. Vandaar.

Kunt u iets harder praten? Mijn gehoor is niet zo goed.

- Het is mijn intentie om steeds andere formuleringen te gebruiken, voor de lol, daarom was mijn antwoord wat ongewoon.

Ondertoon?

- Dat is niet wat ik zei.

Wat zei je dan? Ik hoorde een ondertoon.

- Zojuist deed ik u uit de doeken dat ik heden ten dagen louter nieuwe zinnen maak: unieke, zonder kloon.

Zieke ondertoon hè? Ik hoorde het wel. Je zit me voor de gek te houden.

- Nee meneer.

Nee?

- Mijn antwoord is ontkennend.

Zie je wel, je draait er omheen en intussen lach je stiekem om mijn handicap!

- Geenszins, welnee, allerminst, nooit ofte nimmer, geen denken aan, nietes, geen haar op mijn hoofd!

Had ik het dan toch verkeerd verstaan?

- Vast en zeker.

Neem je me niet in de maling?

- ehm...

nou?!

- Wellicht...

Aha, dus toch!

- Dat zei ik alleen omdat ik alle andere woorden had opgebruikt! Ik wou dat u me kon geloven op mijn woord!

- Je wou dat iemand alle doven had vermoord? Hoe durf je, lummel, je hebt de oorlog niet meegemaakt! Ploert!

- Au!

Pak aan!

- Pijn!

En daar!

- Eveneens pijnlijk!

 

Tot zover oefening 4: probeer steeds origineel uit de hoek te komen. Val nooit in herhaling.

ik leer juist van herhaling sorry,  luxe hoor, oefenen om origineel te zijn terwijl het soms al zo lastig kan zijn om een stukje regelmaat op te bouwen. rust reinheid regelmaat, licht lucht en liefde. heb je daar geen oefeningen voor?